1 Διαμαρτύρομαι  ἐνώπιον  τοῦ  Θεοῦ  καὶ  Χριστοῦ  Ἰησοῦ,  τοῦ  μέλλοντος  κρίνειν  ζῶντας  καὶ  νεκρούς,  καὶ  τὴν  ἐπιφάνειαν  αὐτοῦ  καὶ  τὴν  βασιλείαν  αὐτοῦ·  2 κήρυξον  τὸν  λόγον,  ἐπίστηθι  εὐκαίρως  ἀκαίρως,  ἔλεγξον,  ἐπιτίμησον,  παρακάλεσον,  ἐν  πάσῃ  μακροθυμίᾳ  καὶ  διδαχῇ.  3 ἔσται  γὰρ  καιρὸς  ὅτε  τῆς  ὑγιαινούσης  διδασκαλίας  οὐκ  ἀνέξονται,  ἀλλὰ  κατὰ  τὰς  ἰδίας  ἐπιθυμίας  ἑαυτοῖς  ἐπισωρεύσουσιν  διδασκάλους  κνηθόμενοι  τὴν  ἀκοήν,  4 καὶ  ἀπὸ  μὲν  τῆς  ἀληθείας  τὴν  ἀκοὴν  ἀποστρέψουσιν,  ἐπὶ  δὲ  τοὺς  μύθους  ἐκτραπήσονται.  5 σὺ  δὲ  νῆφε  ἐν  πᾶσιν,  κακοπάθησον,  ἔργον  ποίησον  εὐαγγελιστοῦ,  τὴν  διακονίαν  σου  πληροφόρησον. 

6 Ἐγὼ  γὰρ  ἤδη  σπένδομαι,  καὶ  ὁ  καιρὸς  τῆς  ἀναλύσεώς  μου  ἐφέστηκεν.  7 τὸν  καλὸν  ἀγῶνα  ἠγώνισμαι,  τὸν  δρόμον  τετέλεκα,  τὴν  πίστιν  τετήρηκα·  8 λοιπὸν  ἀπόκειταί  μοι  ὁ  τῆς  δικαιοσύνης  στέφανος,  ὃν  ἀποδώσει  μοι  ὁ  κύριος  ἐν  ἐκείνῃ  τῇ  ἡμέρᾳ,  ὁ  δίκαιος  κριτής,  οὐ  μόνον  δὲ  ἐμοὶ  ἀλλὰ  καὶ  πᾶσι  τοῖς  ἠγαπηκόσι  τὴν  ἐπιφάνειαν  αὐτοῦ. 

9 Σπούδασον  ἐλθεῖν  πρός  με  ταχέως·  10 Δημᾶς  γάρ  με  ἐγκατέλιπεν  ἀγαπήσας  τὸν  νῦν  αἰῶνα,  καὶ  ἐπορεύθη  εἰς  Θεσσαλονίκην,  Κρήσκης  εἰς  Γαλατίαν,  Τίτος  εἰς  Δαλματίαν·  11 Λουκᾶς  ἐστιν  μόνος  μετ’  ἐμοῦ.  Μᾶρκον  ἀναλαβὼν  ἄγε  μετὰ  σεαυτοῦ·  ἔστιν  γάρ  μοι  εὔχρηστος  εἰς  διακονίαν.  12 Τυχικὸν  δὲ  ἀπέστειλα  εἰς  Ἔφεσον.  13 τὸν  φαιλόνην*,  ὃν  ἀπέλιπον  ἐν  Τρῳάδι  παρὰ  Κάρπῳ,  ἐρχόμενος  φέρε,  καὶ  τὰ  βιβλία,  μάλιστα  τὰς  μεμβράνας.  14 Ἀλέξανδρος  ὁ  χαλκεὺς  πολλά  μοι  κακὰ  ἐνεδείξατο·  ἀποδώσει  αὐτῷ  ὁ  Κύριος  κατὰ  τὰ  ἔργα  αὐτοῦ·  15 ὃν  καὶ  σὺ  φυλάσσου·  λίαν  γὰρ  ἀντέστη  τοῖς  ἡμετέροις  λόγοις. 

16 Ἐν  τῇ  πρώτῃ  μου  ἀπολογίᾳ  οὐδείς  μοι  παρεγένετο,  ἀλλὰ  πάντες  με  ἐγκατέλιπον·  μὴ  αὐτοῖς  λογισθείη·  17 ὁ  δὲ  Κύριός  μοι  παρέστη  καὶ  ἐνεδυνάμωσέν  με,  ἵνα  δι’  ἐμοῦ  τὸ  κήρυγμα  πληροφορηθῇ  καὶ  ἀκούσωσιν  πάντα  τὰ  ἔθνη,  καὶ  ἐρρύσθην*  ἐκ  στόματος  λέοντος.  18 ῥύσεταί  με  ὁ  Κύριος  ἀπὸ  παντὸς  ἔργου  πονηροῦ  καὶ  σώσει  εἰς  τὴν  βασιλείαν  αὐτοῦ  τὴν  ἐπουράνιον·  ᾧ  ἡ  δόξα  εἰς  τοὺς  αἰῶνας  τῶν  αἰώνων,  ἀμήν. 

19 Ἄσπασαι  Πρίσκαν  καὶ  Ἀκύλαν  καὶ  τὸν  Ὀνησιφόρου  οἶκον.  20 Ἔραστος  ἔμεινεν  ἐν  Κορίνθῳ,  Τρόφιμον  δὲ  ἀπέλιπον  ἐν  Μιλήτῳ  ἀσθενοῦντα.  21 Σπούδασον  πρὸ  χειμῶνος  ἐλθεῖν.  Ἀσπάζεταί  σε  Εὔβουλος  καὶ  Πούδης  καὶ  Λίνος  καὶ  Κλαυδία  καὶ  οἱ  ἀδελφοὶ  πάντες. 

22 Ὁ  Κύριος  μετὰ  τοῦ  πνεύματός  σου.  ἡ  χάρις  μεθ’  ὑμῶν.  ⧼Ἀμήν⧽.